VRIEZENVEEN – “We waren een beetje laat”, aldus Johan, één van de vrijwilligers van de torenvalkwerkgroep van de KNNV Vriezenveen. Deze werkgroep houdt zich bezig met de torenvalkpopulatie rond Vriezenveen. Ze heeft voor torenvalken een negental nestkasten op hoge palen in beheer. Met het doel de populatie torenvalken te vergroten.

Wat is er gebeurd?
Afgelopen dinsdag werd er op twee plekken een dubbele ladder opgetuigd om twee torenvalkkasten (TV-kasten) te inspecteren. Doel was de aanwezige jonge valkjes te wegen, de vleugellengte te meten en te ringen.

Bij de eerste TV-kast kwam er al een flink kabaal uit de hoge kast. Vrijwilliger Hans kroop op de ladder en wierp een eerste blik in de nestkast. Zoals het torenvalken betaamt, zetten deze zich schrap: klauwen naar voren gericht en bek open, ofwel: kom maar op! Daar kwam nog bij dat deze jongen al dik in de veren zaten: ze waren ouder dan verwacht. “We waren een beetje laat…”

Het eerste jong dat Hans wilde pakken kreeg zijn eerste “bijnavliegles”: het ontglipte Hans en verdween in de naastliggende greppel. Vrijwilligers Johan en Gerrit sloten hem in en het lukte hen het jong te vangen: vanuit de hoogte gedirigeerd door Hans. Nadat alle zes de jongen geringd en wel teruggezet werden, begon moeder torenvalk met een offensief. Tot op een armlengte kwamen er schijnaanvallen om Hans van de ladder te stoten. Hans hield gelukkig stand en kwam – gelukkig op eigen kracht – naar beneden.

Hoe anders was het bij de tweede TV-kast. De daarin aanwezige vijf pluizige jongen lieten zich – onder luid protest, dat wel – meten, wegen en ringen. Moedervalk hield ons cirkelend in de gaten, maar op zeker 50 meter afstand en zonder veel misbaar.

Wat wil het geval? De eerste nestkast staat bij een volkstuinencomplex waar veel mensen komen. Moedervalk aldaar verdraagt die menswezens prima, maar geeft ze van katoen als ze te dichtbij komen. De tweede kast staat op een rustige akker, waar alleen de boer zich soms laat zien. Moedervalk is daar mensvreemd en een stuk rustiger. Bijzonder hoe ze zich aan hun omgeving hebben aangepast!

Enne…. volgend jaar misschien wat eerder ringen?