TWENTERAND – Een vrouw die in de bijstand zit en wekelijks boodschappen kreeg van haar moeder, moet 7000 euro terugbetalen aan de gemeente Wijdemeren. Dat bericht zorgde de afgelopen week voor veel verontwaardigde reacties in de stad en tot Kamervragen. De PvdA GroenLinks kent Twenterand als een gemeente die wel de menselijke maat zoekt binnen de Participatiewet, maar onze fractie wil graag van het college horen of soortgelijke zaken niet ook spelen in Twenterand en wat het college doet of nog meer kan doen om rekening te houden met de omstandigheden waarin iemand in een bijstandsuitkering zich bevindt wanneer er een overtreding plaatsvindt. In het geval in de gemeente Wijdemeren is die terugvordering ons inziens totaal misplaatst en had er menselijker gekeken moeten worden naar de situatie.  Dit brengt de PvdA GroenLinks Twentrand tot de volgende vragen:

1. Zijn er soortgelijke zaken bekend in Twenterand?
2. Wordt er in de gemeente Twenterand ook gebruik gemaakt van data die worden aangeleverd door het inlichtingenbureau, op grond waarvan deze zaak is opgepakt? Zo, ja: op grond waarvan gebeurd dit en financiert de gemeente Twenterand dit bureau?
3. Hoe vaak is er / wordt er geld teruggevorderd in Twenterand en met welke redenen?
4. Om wat voor bedragen gaat het?
5. Heeft het college in beeld in hoeverre de bij vraag 2 en 3 gevraagde gegevens overeenkomen dan wel afwijken in vergelijking met vergelijkbare gemeentes?
6. Heeft het college inzichtelijk wat de gevolgen hiervan zijn voor inwoners? Bijvoorbeeld als het gaat om de hoogte van het terug te betalen maandbedrag en hoe lang er moet worden terugbetaald?
7. Op basis van een dringende reden kan van terugvordering afgeweken worden (art. 58 lid 8 van de Participatiewet) hoe vaak gebeurt dit door het college en welke richtlijnen hanteert het college hiervoor?
8. In vervolg op vraag 1t/m7: Is het college bereid de uitvoering in Twenterand van de Participatiewet nog eens goed onder de loep te nemen en te onderzoeken of er bij terugvorderingen wel voldoende rekening wordt gehouden met de omstandigheden waarin de bijstandsgerechtigde zich op dat moment verkeerde? Wordt er bijvoorbeeld wel voldoende rekening gehouden met de maatschappelijke gevolgen? Wordt er voldoende rekening gehouden met schuldenproblematiek?
9. Vindt het college ook niet, dat waar in het sociale domein en dus ook voor mensen in de bijstand, gevraagd wordt om inzet en ondersteuning vanuit het eigen netwerk om actief te participeren in de samenleving (op welke wijze dan ook) dit niet “bestraft” moet worden?
10. Gemeenten voeren de Participatiewet verschillend uit, waardoor er in de ene gemeente meer rigide wordt omgegaan met de regels dan in andere. Is het college bereid om bij het ministerie te pleiten voor één helder kader waarin gemeenten voldoende ruimte krijgen om bij uitvoering van beleid rekening te houden met de specifieke omstandigheden waarin bijstandsgerechtigden zich verkeren?